مؤمن الطاق

او در محلّی موسوم به طاق المحامل در بازار کوفه صرافی داشت و از این رو به «مؤمن طاق» «صاحب طاق» و «طاقی» شناخته می‌شد.

وی ازدوستان زین‌العابدین و محمد باقر و از شاگردان جعفر صادق به‌شمار می‌رود.مؤمن الطاق یکی از پیروان باقر است که در دفاع از امامت باقر در برابر زید تلاش زیادی کرده‌است. ابوجعفر بعدها از یاران صادق شد. او که در علم کلام تبحر داشت، به دادن پاسخ‌های تند و هیجان انگیز به مخالفانش مشهور بود. گفته می‌شود در دفاع از امامت با ابوحنیفه هم مناظره داشته‌است. به نوشته رجال کشی و رجال نجاشی، ابوجعفر صاحب تألیف بوده‌است که از آن جمله به «کتاب الامامه» و «کتاب الرد علی المعتزله فی امامه المفضول» می‌توان اشاره کرد.

شیخ طوسی: او را در میان ما مؤمن الطاق می گویند و مخالفان او را شیطان الطاق می گویند.

علامه حلی: ملقب به مؤمن الطاق، وصی نسلی، از اصحاب کاظم (علیه السلام)، ثقه و ملقب به احوال بود. و مخالفان او را شیطان الطاق می گویند و دکانش در طاق المحمیل کوفه بود.

هشام بن الحكم، نظرات درباره او متفاوت است و روايت شده است كه او در پاسخ به عنوان کتاب (ابطال على الشيطان الطاق) خود را مؤمن الطاق نامید.

بین او و ابوحنیفه مناظرات شد، از جمله در فضایل علی بن ابیطالب مناظره کردند، آن مناظره را ابن حجر عسقلانی در «لسان المیزان» نقل کرده و ابن تیمیه نیز در «منهاج السنه النبویه» ذکر کرده است.

از جمله سخنان اوست :

«خداوند چیزی را نمی‌داند تا زمانی که ثابت شود و قبل از اثبات شناخت آن برای او محال است و اگر از اعمال بندگانش آگاه بود، آزمایش آنها برای او بی مورد بود» و «خداوند به صورت انسان است، اما جسم ندارد» لذا اهل سنت او را از شیعیان افراطی مجسمه می دانند و فرقه شیطانیه امامیه را که موجودیت شیطان را نفی می کنند به او نسبت می دهند.

امام فخر رازی در کتاب (عقائد مذاهب المسلمین و مشرکین) عقاید او را چنین بیان کرد:

شیطانیه پیروان شیطان طاق هستند که ادعا می کنند خالق بر عرش قرار دارد و فرشتگان عرش را حمل می کنند نسبت به خدا ضعیف هستند. اما ضعیف ممکن است قوی را حمل کند مانند پای ظریف خروس که هیکل سنگین یک خروس را حمل می کند.»

ابوالحسن اشعری در کتاب «مقالات الماسلامین و اختلافات العبادین» می گوید: «گروه پنجم از روافض اصحاب شیطان الطاق ادعا می کنند که خداوند دانا است و جاهل نیست. اما او چیزها را در صورتی می داند که مقدر کند و قبل از آن که مقدر کند محال است که بداند چون موجود نیستند»